Sprawdź inne programy

Dziekuje Ci Agnieszko za te wspaniale odpowiedzi. W sprawie ponownego bilansowania skontaktuje sie.

Stosuje metode drobnych krokow i codziennie robie medytacje kolorami, Moja sila wrasta codziennie. Mam duzo bardziej odwagi, jestem tak pewna siebie w nowej pracy, ze praktycznie wszystkie moje intencje zawodowe prawie juz sie spelnily. Moj szef i zespol powiedzieli, ze ja ich juz do siebie przekonalam i jezeli o nich chodzi, to sa juz zdecydowani mnie zatrzymac na stale, roczna umowa jest dla nich tylko formalnoscia. Swietnie poradzilam sobie w pierwszych negocjacjach, podwladni sluchaja mnie i licza sie z moim zdaniem. Zmienil sie moj ton glosu – mowie jak osoba z wieloletnim doswiadczeniem, mam silny, mocny glos. Przepelnia mnie radosc i szczescie, kiedy mysle o nowej pracy. Mam tak wspaniale relacje, ze czasem mysle, ze to nie moze byc realne.

Zrealizowalam tez plan „dopieszczaczy” z sesji 2 : zadbalam o atrakcyjny wyglad i rozwoj pasji muzycznej w nowym miejscu zamieszkania. W tym ostatnim wspiera mnie szef i koledzy z pracy.

W relaci z partnerem zastosowalam zasade malych krokow i stawiania jasnych granic. W medytacji kolorami szczegolnie silnie powtarzalam afirmacje czakry 2 „Potrafie wyznaczac swoje granice i inni ludzie je respektuja”. Wynikiem tego byly 2 powazne rozmowy z partnerem. Nie byly to przyjemne rozmowy. Zauwazylam pare bledow, ktore popelnilam i przyznalam sie do nich. On natomiast powiedzial, ze jestem „psychiczna” i mam isc na terapie. Oczekuje ode mnie podporzadkowania w sprawach intymnych, bo „tylko on jest prawdziwym facetem a nie jakims, ktory wie jaki jest prawdziwy sex”, a ja jefo zdaniem jestem „w sprawach intymnych beznadziejna”. Moj partner po raz kolejny wypowiadal sie z pogarda o innych ludziach i znow pojawila sie dyskusja na temat zaslugiwania na szacunek. Kiedy powiedzialam, ze szacunek jest dany kazdemu czlowiekowi od Boga, in wysmial mnie i stwierdzil, ze jestem naiwna. Coraz mniej wierze w ten zwiazek, ale on nie chce rozstania, Powiedzial, ze musimy sie dopasowac.
Ja stwierdzilam, ze spisze rzeczy , ktorych w zwiazku zupelnie nie akceptuje i z nim porozmawiam, ze albo akceptuje te moje granice albo nie ma wspolnej przyszlosci i koniec.

Powrocilam tez do pytania „Komu i czemu daje wladze nad moim zyciem?” i stwierdzilam, ze obecnie jest to rodzina mojego partnera, ktorej ja nie akceptuje. Moj partner, choc urodzil sie w Niemczech, zamyka sie w polskim srodowisku, bo nie chce miec nic wspolnego z „niemieckim wrogiem”. Nie ma przyjaciol i caly czas spedza z krewnymi, czego rowniez oczekuje ode mnie, Rodzina mojego partnera to dla mnie inny swiat – to bardzo prosci, wrecz prymitywni ludzie o roszczeniowej postawie. Ja bardzo sle czuje sie w ich towarzystwie, ale moj partner coraz wymaga ode mnie, bym coraz wiecej czasu z nimi spedzala i bym „zyla” ich sprawami, Wczoraj bez uzgodnienia ze mna umowil sie na wspolny urlop z kuzynem, ktorego ja nie akceptuje ze wzgledu na jego wulgarny jezyk. Ten wlasnie kuzyn i mama mojego partnera ciagle naciskaja na nas, bysmy jak najszybciej brali slub i mieli dziecko. Po kazdej takiej rozmowie ja mam ochote trzasnac drzwiami i wyjsc.

W jaki sposob moge uwolnic sie od rodziny partnera? Czy powinnam tu tez stosowac sesje uwolnienie? Pozdrawiam i dziekuje raz jeszcze za dotychczasowe wsparcie.

Witam po sesji 2!

Po pierwsze bardzo dziekuje Ci Agnieszko za Twoje porady pod sesja 1. Oczywiscie je zaraz zastosowalam.

Zastanowilam sie nad wzorcem zaslugiwania na szacunek i stwierdzilam, ze nigdy nie bylo w moim zyciu sytuacji, w ktorej musialabym zaslugiwac na czyjs szacunek..

Rozpoznalam natomiast inny problem: w zyciu prywatnym nie umiem okreslac granic i stawiac zadan. Jezeli robie to, to mam poczucie winy.
Mam czesto tez poczucie winy, kiedy upominam sie o cos, co mi sie nalezy, np. w tym momencie bylo to przeduzenie przydzialu sluzbowego mieszkania. Nawet kiedy cos mi sie nalezy chce isc ludziom na reke, zeby mogli uniknac kosztow i klopotu.

Pracuje teraz nad tym przekonaniem stosujac prysznic mentalny i Medytacje Kolorami, ale czuje, ze to jest tak gleboko we mnie, ze nie moge tego jakby wydobyc na powierzchnie.

Podobnie jest z moim poczuciem wartosci. Na pytanie z sesji, jak najczesciej mysle o sobie musialam odpowiedziec: zle, przez pryzmat bledow i slabosci, mam czesto poczucie winy i ciagle porownuje sie z innymi. Jest mi trudno poradzic sobie z tym schematem, bo przez lata stalo sie to niestety podstawowa czescia mojej osobowosci. Mam wrazenie, ze podstawowe narzedzia jak Prysznic Mentalny i Medytacja Kolorami.pomagaja, ale zawsze zostaja jakas „resztka” tych przekonan we mnie, ktorej nie moge usunac do konca.

Kiedy przywolalam obraz siebie jako dziecka, widzialam, ze to dziecko potrzebuje pochwal i zapewnienia, ze moze osiagnac wszystko, czego tylko chce, bo ma nieskonczone talenty. Potrzebuje tez wiecej luzu i odwagi.

W moim zyciu caly czas zauwazam zmiany na lepsze. Moje dominujace mysli to wdziecznosc za wspaniala prace i cudowne relacje z ludzmi w nowym miejscu pracy. Odczuwam wieksza sile fizyczna i psychiczna. Mojj glos stal sie pewniejszy i bardziej stanowczy. Zdobylam respekt pracownikow firmy mimo mlodego wieku.

Mam jeszcze natomiast spore problemy z mowa ciala. Niektorzy twierdza, ze wygladam jak „kupka nieszczescia”.

Zeby zadbac o siebie, postanowilam dolaczyc do zespolu muzycznego w nowym miejscu zamieszkania i chodzic na wszelkie mozliwe spotkania, brac udzial w wyjazdach sluzbowych. Stawiam tez na regularna aktywnosc fizyczna, medytacje, zadbam o nowe stroje. To jest teraz moj plan wzmocnienia siebie, ktory udaje mi sie konsekwentnie realizowac.

Dzieki poradom pod sesja 1 nie uleglam partnerowi i uniknelam klopotliwych zobowiazan finansowych.

Moj partner przestal uzywac na razie agresywnego slownictwa, stal sie bardziej czuly…Widze jednak coraz wyrazniej jego brak zainteresowania moim wnetrzem, brak wspolnych tematow do rozmowy.

Umowilismy sie na szczera rozmowe o wzajemnych oczekiwaniach i granicach, ciekawa jestem, co z tego bedzie.

Wielkim wyzwaniem w zyciu osobistym sa aktualnie relacje z rodzina partnera. On chce, bysmy nastepny urlop spedzili razem z jego mama i mlodszym bratem, ciagle ich tez zabiera na nasze wspolne wyjscia – umawia sie z nimi bez mojej wiedzy i informuje mnie o tym dopiero przed samym wyjsciem. Moj partner nie rozumie, dlaczego mnie sie to nie podoba, uwaza, ze mam dziwne poglady, jestem egoistyczna i „nierodzinna”…

Zauwazylam wzorzec, ktory znam juz z innego zwiazku: na poczatku czuosc i wsparcie, co konczy sie po kilku miesiacach p,otem wybuchowosc partnera, brak wsparcia i zrozumienia po przeprowadzce do jego miasta, brak tolerancji dla pewnych grup osob, podobna sytuacja w rodzinie partnera (matka calkowicie podporzadkowana gorzej wyksztalconemu ojcu).. Rozmawialam na ten temat z przyjaciolka, ktora rowniez zajmuje sie Prawem Przyciagania. Jej zdaniem przerabiam lekcje kobiet z poprzednich pokolen w mojej rodzinie, ktore jeszcze nie sa zamkniete. Wpadlysmy na ten pomysl, poniewaz mialam poruszajacy sen na temat moich przodkow, w ktorym mialam podobne odczucia, jak moje obawy w relacjach z obecnym partnerem. Zastanawiam sie czy pozostawanie wzorcow z poprzednich pokolen jest jeszcze mozliwe po sesji Bilansowania Karmy, ktora przeszlam kilka miesiecy temu?

Pozdrawiam goraco,
Agata